Deze column verscheen in de nieuwsbrief van Bartiméus Fonds, eerder Vereniging Bartiméus Sonneheerdt, van maart 2017.

Stokperikelen

Boem is ho en mijn stok heb ik niet voor niks. Met mijn stok geef ik aan dat ik anderen niet aan zie komen. Daarvoor heb ik zowel mijn taststok met bolletje onderaan als mijn herkenningsstokje, die wat korter is en ik naast me kan houden.

Helaas komt het vaak genoeg voor dat mensen niet weten waarvoor de stok is. ‘Wat is dat?’ hoor ik dan en die mensen kijken of wijzen dan naar mijn stok. Of mensen houden er geen rekening mee. Zo is er al eens een bus bijna tegen mij opgereden toen ik wilde oversteken en denken fietsers dat ze nog gauw voor mij langs moeten rijden voor ik oversteek. Ze kunnen zo mijn stok tegen hun fiets of hoofd aan krijgen als ik ga lopen. Als ik in een winkel vraag waar iets ligt krijg ik te horen: ‘daar’ en ze wijzen. Dat terwijl ik binnenkwam met stok en daarmee aangeef dat ik niet goed zie.

Soms kan ik best gefrustreerd raken als mensen het niet doorhebben. Ik heb die stok immers niet voor niks bij me. Maar soms kan ik het ook best begrijpen, mensen hebben niet altijd voorlichting gehad of weten het gewoon niet.